Aby usunąć unoszący się w pomieszczeniu lub całym domu fetor nie wystarczy wywietrzyć. Usuwanie brzydkich zapachów po tragicznych wydarzeniach, takich jak śmierć, samobójstwo czy zabójstwo to zadanie dla specjalistów. Dlaczego nie warto samodzielne usuwać zapachu po zmarłym, ale powierzyć pracę profesjonalistom? Jakie metody pozwalają na skuteczne i trwałe pozbycie się zapachu?
Jaki jest zapach zwłok?
Zapach unoszący się w pomieszczeniu, gdzie znaleziono martwe ciało to zapach zwłok wydzielających charakterystyczną, nieprzyjemną woń. Rozkładające się ciało wydziela drażniący zapach, który jednak ciężko porównać do czegokolwiek. Niektórzy wyczuwają w pomieszczeniach zapach słodkiego, lecz zgniłego mięsa, który często miesza się z gnijącymi płynami ustrojowymi, takimi jak mocz, kał czy krew.
Prawdą jest też, że w ciągu kilku dni, kiedy postępuje rozkład ciała, zmienia się jego zapach. Jest to efekt wydziela się między innymi trimetyloaminy – związku o zapachu porównywanym przez niektórych do zapachu zmywacza do paznokci lub rozpuszczalnika do farb. Kilka dni później zapach zamienia się w odór przypominający niektórym nieprzyjemny zapach indoli występujący między innymi w kale.
Vector Usługi – usuwanie fetoru po zmarłych
Skontaktuj się z nami:
725 392 578
Od czego zależy intensywność zapachu?
Intensywność zapachu unoszącego się w pomieszczeniach, gdzie znaleziono martwe ciało, zależy od wielu czynników. Wśród nich trzeba wymienić przede wszystkim czas po jakim znaleziono zwłoki, a także stopień rozkładu ciała i jego stan, kiedy je znaleziono. Co więcej, natężenie charakterystycznego zapachu jest silniejsze w pomieszczeniach o wysokiej wilgotności. Znalezienie ciała w zamkniętym pokoju sprawia, że w pomieszczeniu nie tylko czuć nieprzyjemny odór, ale też jest bardzo wilgotne powietrze.
Czy zapach trupa jest niebezpieczny dla innych?
Zapach rozkładających się zwłok nie tylko ma nieprzyjemny, silny i drażniący zapach, ale też jest niebezpieczny dla zdrowia istot żyjących. Tak zwany “trupi jad” to zapach kadaweryny, czyli związku chemicznego odkrytego w XIX wieku przez Ludwika Briegera. Nazwa związku pochodzi od łacińskiego słowa cadaver, czyli trup lub zwłoki. Jest to zapach powstający jako produkt metabolizmu bakterii i podczas procesu gnilnego białek.
Wdychanie zapachu kadaweryny lub innych podobnych związków chemicznych uszkadza układ krążenia, co zagraża zdrowiu i życiu istot żywych. Ponadto wdychanie trupiego jadu może powodować:
- bóle głowy,
- wymioty,
- inne dolegliwości układu trawiennego,
a także trwale uszkadzać komórki.
Czy da się trwale usunąć brzydki zapachu po śmierci?
Zapach trupa może utrzymać się pomieszczeniu bardzo długo, dlatego usunięcie zapachu w mieszkaniu jest możliwe, ale wymaga pracy doświadczonego zespołu specjalistów.
Chociaż pierwszym instynktem może być otworzenie okien i próba wywietrzenia pomieszczeń, to niewiele to pomoże.
Nieprzyjemny zapach rozkładającego się ciała zmarłej osoby unosi się w powietrzu, ale też osiada na meblach, urządzeniach czy przedmiotach znajdujących się w pobliżu. W warunkach sprzyjających bardzo szybko rozwijają się niebezpieczne bakterie i wirusy, a także ptomiany – trupie gazy niemożliwe do usunięcia bez dostępu do specjalistycznego sprzętu.
Metody na skuteczne i trwałe pozbycie się zapachu trupa
Natychmiastowa dezynfekcja po śmierci to absolutna konieczność. Jej dokładność ma wpływ na zdrowie, a nawet życie, dlatego warto o tym pamiętać. Dezynfekcja pomieszczeń po zmarłym powinna dotyczyć nie tylko miejsca, w którym znaleziono ciało, ale też pomieszczeń w pobliżu w których znajdowało się ciało nawet przez chwilę. Na przykład korytarz, którym wynoszone było ciało czy klatka schodowa.
Następnym elementem prac powinna być metoda, jaką jest ozonowanie. Ozonowanie jest metodą skuteczną i bezpieczną, ale musi być wykonywane przez doświadczonych i przeszkolonych pracowników wyposażonych w sprzęt i środki ochrony osobistej. To najlepszy sposób, aby oczyścić powietrze na dużej powierzchni i móc wrócić do korzystania z pomieszczeń. Ponadto ozonowanie zajmuje tylko kilka godzin.
